Ιωάννης Μεταξάς - Σταδιοδρομία
Ιωάννης Μεταξας - Σταδιοδρομία
Creative Commons License
Ιωάννης Μεταξάς αναφορά Ιωάννα Φωκά διέπεται από άδεια Creative Commons Αναφορά-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Unported.
Ακολουθεί η εποχή της εξορίας 1917-1920, μία περίοδος κατάθλιψης και αγωνίας για το μέλλον όταν βρίσκεται στην Κορσική- Σαρδηνία-Σιένα- Φλωρεντία. Παράλληλα είναι εποχή περισυλλογής και μόρφωσης, στο καλλιτεχνικό περιβάλλον της αναγεννησιακής Τοσκάνης. Χαίρεται την ήσυχη οικογενειακή ζωή, αλλά η απουσία δράσεως που είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του είναι αισθητή. 

Στην περίοδο από την επιστροφή του από την εξορία το 1920 και μέχρι την εκλογή του ως Πρωθυπουργού 1936, είναι που ολοκληρώνεται η πολιτική του προσωπικότητα και η πεποίθησή του ότι η κομματική διακυβέρνηση δεν οδηγεί πουθενά. Η απόφαση αυτή διαμορφώνεται σε όλη του τη ζωή αν κρίνουμε από τις κρίσεις που κάνει για τον πολιτικό κόσμο ήδη από την αρχή του Ημερολογίου, που δεν έχει αλλάξει ούτε μέχρι σήμερα.  Παρεμβαίνει για κάθε συμφιλιωτική κίνηση και
Σε ηλικία 14 ετών, στις 12 Σεπτεμβρίου του 1885, «ο Ιωάννης Μεταξάς του Παναγιώτου, κατετάχθη εις την Α' Τάξιν στη Σχολή Ευελπίδων... απεφοίτησε στις 10 Αυγούστου του 1890, λαβών τον πρώτον αριθμόν». Εξήλθε σε ηλικία 19 ετών, ως ανθυπολοχαγός εις το μηχανικόν, σε όλες τις τάξεις πρώτος, με βαθμολογία 19.90. Δεν είναι όμως μόνο η ευφυία του και οι επιδόσεις του που διαμόρφωσαν την πορεία του και τη σταδιοδρομία του, όσο το ήθος, ο χαρακτήρας και οι αξίες του, η οικογενειακή του παράδοση, η αγάπη του για την Ελλάδα.
Η στρατιωτική σταδιοδρομία του άρχισε στην Κέρκυρα. Στη συνέχεια μετατίθεται στο Ναύπλιο. Ιδρύει στο Ναύπλιο τμήμα της Εθνικής Εταιρείας και ζητά να μετέχει στον πόλεμο του 1987. Έτσι γνωρίζει τον πόλεμο και συνειδητοποιεί ότι:

Στα Κρητικά κατακρίνει την βία και την αυθαιρεσία των Μεγάλων Δυνάμεων. Στη Γερμανία που πάει για να συμπληρώσει τις σπουδές του, αριστεύει και πάλι και έρχεται σε επαφή με την ευρωπαική τέχνη, κλασική μουσική και όπερα, περιδιαβάζει και σημειώνει αρχιτεκτονικές παρατηρήσεις, μελετάει φυσιογνωμίες ανθρώπων και καταγράφει χαρακτήρες όμοια τον δικό του. 

31 Μαρτίου 1987. Το βέβαιον είναι ότι, με όλους μου τους αγώνες, δεν εσχημάτισα ακόμη τον χαρακτήρα μου. Ελπίζω όμως ότι η πείρα και η θέλησις μου να διορθωθώ θα με σχηματίσουν....Επεβλήθην όμως εις τον εαυτόν μου και δεν ηθέλησα ουδεμίαν ούτε παράκλησιν ούτε κολακεία να του κάμω, θεωρών ότι έπρεπε να ισχυροπιήσω τον χαρακτήρα μου, να είμαι υπερήφανος και ας πάθω ο,τιδήποτε. ....Και ούτω αποφεύγω τα επιτελεία, μολονότι ημπορούσα να ενεργήσω να υπάγω εις το του διαδόχου, άλλα θέλω, θα εργασθώ ως στρατιώτης, όπως έπρεπε εξ' αρχής να κάμω, και τούτο, ίσως με αναδείξη καλλίτερον.
Ανθυπολοχαγός, Κέρκυρα
«Οι Έλληνες φωνάζουν πολύ και ενεργούν λίγο».
Γνωρίζω ότι μου αφήρεσαν φήμην, αναγνώρισιν, τα πτερά μου, με τα οποία εστολίσθησαν άλλοι. Είμαι σαν μαδημένος αετός.  Αλλά Αετός πάντοτε και τα πτερά ξαναγίνονται. Το συναίσθημα της δυνάμεώς μου και του είναι μου δεν ημπορεί κανείς να μου το αφαιρέσει. Τι προς εμέ πλέον η μάχη του Σαρανταπόρου και των Γιαννιτσών, το 1912 και το 1913. Αυτά πλέον επέρασαν. Ας τα πάρει όποιος θέλει. Ωραίον είναι το να κάμνη κανείς τέτοια πράγματα όχι να απολαμβάνει τα γενόμενα.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα 1903 - 1917, ζεί την περίοδο της στρατιωτικής του ακμής, ένας άριστος επιτελικός αξιωματικός, που έχει ωριμάσει σαν χαρακτήρας, γίνεται ο υπεύθυνος και ικανός στρατιωτικός των Βαλκανικών Πολέμων, ο μυστικός διπλωμάτης, ο σταθερός και φωτισμένος σύμβουλος του Βενιζέλου, για κάθε στρατιωτική κίνηση. Συναντά και παντρεύεται την αφοσιωμένη και σοφή σύντροφό του Λέλα. 
Χαρακτηριστικό της ζωής του είναι η ανάγκη του να παράγει έργο εθνικό. Όμως τον συνοδεύει η αίσθηση ότι το έργο δεν του αναγνωρίζεται. Ότι τον καλούν όταν τα πράγματα είναι δύσκολα και τον παραμερίζουν μόλις λυθούν τα προβλήματα. Τελικά όμως εισπράττει ικανοποίηση από το ίδιο το έργο και το αποτέλεσμα του.
Το 1936 αρχίζει η τελευταία πράξη της ζωής του. Η Δικτατορία την οποία δεν πιστεύει ως ικανοποιητικό πολίτευμα αλλά την επιλέγει μπρος το χάος που επικρατεί, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Στην απόφαση αυτή συνεργούν οι Μεταξάς στρατιωτικός, που προβλέπει τον πόλεμο, σε συνδυασμό με τον Μεταξά τον άνθρωπο της δράσεως,  τον πραγματιστή πολιτικό, που τα αντιμετωπίζει σαν προσωπικό του καθήκον. Σηκώνει όλη την ευθύνη των δικών του πράξεων, όπως έλεγε από παλιά. Κάτι πρέπει να γίνει για να σωθεί ο τόπος. Είναι εκείνος που το προτείνει ανοικτά στις εφημερίδες και τελικά το εφαρμόζει. «Αλλά είναι η δικτατορία η λύσις κανείς ευσυνείδητος δικτάτωρ δεν θα έδιδε καταφατική απάντηση σε αυτό το ερώτημα.»
Π. Τσαλδάρης και Ι. Μεταξάς
Επιτελής στο Επιτελείο 
του Αρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου
"Σχολικά Συσσίτια"
με τον Υφυπουργό Παιδείας Ν. Σπέντζα,
Αθήνα Ιανουάριος 1939
Αρχείο "Ν.Σπέντζας"
Copyright © 2009 by Ioanna Phoca
συμβιβασμό ανάμεσα στα αλληλοσπαρασόμενα πολιτικά πρόσωπα και κόμματα, επαναστάσεις και κινήματα. Από το 1871 έως το 1909 μεσολάβησαν 43 Κυβερνήσεις. Απο το 1909 έως 1941 άλλες 45 Σύνολο 88.
e-mail   |   Guest Book   |  Ενημερώσεις Ιστοχώρου